Ondertussen weet je misschien al dat ik me graag onderdompel in de wereld van psychologie. Boeken, cursussen of tv-programma’s, het maakt mij niet uit. Het recent uitgekomen TV-programma “Patiënt Pedro” kon ik dan ook niet links laten liggen. Ten eerste omdat ik Pedro Elias een grappige en aangename kerel vind om naar te luisteren en kijken. Ten tweede omdat dit (serieuzere) programma gaat over hoe hij naar een oplossing zoekt om met zijn hypochondrie om te gaan.

Het programma bestaat uit vier afleveringen en is nog steeds gratis te bekijken op Go Play. Het begint met Pedro die zichzelf voor de zoveelste keer volledig lichamelijk heeft laten testen. Dit om hem er van te overtuigen dat hij lichamelijk gezond is (hypochondrie, weet je nog?). Als al deze intensieve onderzoeken toch niet de rust geven waarnaar hij op zoek is, besluit hij om het over een andere boeg te gooien: hij gaat naar een psychiatrisch ziekenhuis in Amsterdam. Het programma volgt zijn therapiesessies, wat een heel persoonlijk gegeven is.

Wat ik zo mooi vind aan deze serie is dat er zo open en duidelijk gepraat wordt over mentale problemen. Je krijgt een duidelijk en realistisch beeld van hoe therapie in zijn werk gaat. Andere bekende Vlamingen zoals Phillippe Geubels, Alex Agnew, … vertellen openlijk, en zonder taboes, over hun angsten. Ik vind het prachtig dat deze ‘stoere’ kerels zichzelf zo breekbaar opstellen om één van de hardnekkigste taboes uit onze maatschappij te verhelpen.

Ik kan alleen maar positief zijn over het programma. Al begrijp ik ook ten volle dat Pedro op een gegeven moment vraagt om zijn therapiesessies met Masja even niet meer te filmen, omdat hij voelt dat de aanwezigheid van de cameramannen hem tegenhoudt om zich volledig bloot te kunnen geven in de therapie.

“Je hebt geen controle over de golven van de zee, maar je kan wel leren surfen.”

De serie zit vol sublieme quotes. Dit was er eentje van Masja, gericht naar Pedro, als hij opnieuw gevlucht is naar een huisdokter om zijn angsten het hoofd te bieden. Ze vertelt hem dat het net dat is wat ondermijnend is aan zijn therapie. Door de angst op die manier uit de weg te gaan, zal hij nooit leren omgaan met diezelfde angst. Pedro zegt op zijn beurt dat hij het gevoel heeft dat zijn angst alleen maar erger wordt. Dat hij simpelweg niet meer weet hoe hij er op een andere manier mee moet omgaan. Het voelt letterlijk alsof hij doodgaat als deze angst het overneemt. Je kan dit fragmentje hier bekijken: https://www.goplay.be/video/patient-pedro/je-hebt-geen-controle-over-de-golven-van-de-zee-maar-je-kan-wel-leren-surfen

Met golven wordt in dit geval Pedro zijn angst bedoeld, maar het kan zeker ook toegepast worden op alle emoties. Zo kan verdriet, rouw of hulpeloosheid je ook het gevoel geven dat je verdrinkt. Het ding is: als je deze emoties uit de weg gaat, gaan ze je steeds maar opnieuw lastig vallen en je echt letterlijk het gevoel geven dat het levensbedreigend is. Hierdoor ga je ze automatisch ook meer gaan willen onderdrukken. Dit zorgt voor een vicieuze cirkel.
De oplossing is dat je die gevoelens toelaat. Nee, tof of plezant is dit zeker niet. Maar het zorgt er wel voor dat je de gebeurtenissen achter die angst, verdriet, … voelt en ook wat zult gaan verwerken. Je kan de golven in de zee ook niet onderdrukken: hoe meer je er tegen vecht, hoe rapper je daadwerkelijk zal verdrinken.

Wat ze ook bedoelt, is dat deze emoties nu eenmaal bij het leven horen. Je kan niet altijd gelukkig, vrolijk, verliefd, … zijn. Iedereen maakt dingen mee in het leven. Ook de emoties die we vaak als negatief bestempelen horen daarbij. Meer nog: elke emotie heeft een belangrijke functie voor ons. Angst geeft aan wanneer we in gevaar verkeren, verdriet en boosheid geven aan wanneer er over onze grens is gegaan, blijheid geeft aan wat we leuk vinden, …

Hoe leer je dan surfen?

“Praten helpt”, zeggen ze vaak. Maar wat als je er niet over kan praten, of het nu is omdat je dat te moeilijk vindt of omdat je het met woorden niet kunt omschrijven? Dan helpt tekenen net zo goed. Ik zou zelfs durven beweren dat het dan beter werkt! 😉

Tijdens mijn sessies creatieve therapie laat ik je op een veilige manier je emoties voelen door ze letterlijk op papier over te brengen. Dat is wat Masja ook bedoelt met surfen: leer je emoties voelen en toe te laten. Als je dat doet, zul je zien dat de stormachtige zee naar verloop van tijd zal veranderen in een kalm, kabbelend riviertje. De gevoelens zijn er nog, maar ze voelen niet meer zo bedreigend aan.
Kan je wat hulp gebruiken bij het leren surfen? Ik begeleid je graag. Je kan steeds een kennismakingsgesprek met mij inplannen via mijn online agenda.

Ben je nog niet klaar om langs te komen? Je kan nu ook mijn gratis audioworkshop aanvragen. Hiermee kan je het creatieve therapie gebeuren op je eigen tempo uitproberen.