Even geleden verjaarde mijn metekind, en daar hoort natuurlijk een feestje en cadeautjes bij. Ik had hem al op voorhand gevraagd wat hij graag zou willen. “Een kom van baby Yoda”, luidde het antwoord. “Want ik ben grote fan van baby Yoda!” verzekerde hij me, voor het geval ik nog zou twijfelen.
Ik ben altijd wat onzeker als het gaat om cadeautjes. Zeker aan mijn metekindjes wil ik iets geven wat de moeite waard is. Ondanks dat hij zelf om de kom gevraagd heeft, vroeg ik me af of het wel voldoende was. Mijn vriend moet dan altijd eens zuchten. Hij zegt me steeds weer dat het niet gaat om de grootte (of kostprijs) van het cadeau, dus dat ik dat eens moet loslaten.
Hij heeft gelijk natuurlijk, maar ik kon het toch niet laten om er nog iets bij te geven. Namelijk een zelf gemaakt schilderijtje van baby Yoda. Dit geeft het geheel nog een persoonlijke touch, nietwaar? Lijkt mij leuk. Hopelijk de cadeau-ontvanger ook.
Tot mijn grote opluchting was het een schot in de roos. Hij was heel enthousiast over de kom en vond mijn schilderijtje de max. Hij vroeg zelfs: “waarom ben jij geen kunstenaar?” Hierdoor raakte ik wat van mijn melk. Al bij al was ik wel tevreden over het resultaat, maar het hoofd vond ik niet al te geslaagd (hij had een wipneus en de vorm klopte niet helemaal). Ik ben nu eenmaal zeer kritisch over wat ik maak. Maar zo’n complimenterende vraag, wow! Daar zat ik dan met mijn mond vol tanden.
Mijn ouders kwamen met een redmiddel: “maar dat is meter al een beetje he.” Ik zie mezelf echter niet direct als kunstenaar. Ik heb wel een Etsy-pagina, waar ik enkele van mijn prints verkoop, net als wat postkaartjes. Maar dat zie ik meer als een hobby en experiment. Kunstenares? Dat klinkt mij nog te “officieel”.
Laat dat nu net hetzelfde zijn waarom veel mensen aarzelen om creatieve therapie te volgen. Ze vinden van zichzelf dat ze niet goed genoeg zijn. Niet creatief genoeg zijn om dergelijke vorm van therapie te volgen. Maar daar draait het eigenlijk helemaal niet om! Het doet er niet toe hoe mooi je werkje is, het gaat om het proces om tot dat werkje te komen. Om de emoties te voelen en de herinneringen te verwerken die je nu nog tegenhouden om alledaagse dingen te doen (zoals cadeautjes geven 😉).
Laat je zelfvertrouwen het niet toe om creatieve therapie te volgen? Laat ik het je hier dan nog eens zeggen: het gaat om het proces. Weg met dat idee dat iets perfect moet zijn! Hoe meer je je durft overgeven aan het proces, hoe meer je versteld zult staan van je eigen kunnen! Het is echt eens de moeite waard om uit te proberen. Plan nu alvast je kennismakingsgesprek in via mijn online agenda. Lekker eenvoudig 😊. Tot snel?