Na de verbouwing aan ons huis van vorig jaar en de schilderwerken die we onlangs hebben afgewerkt, was het tijd om onze veranda, die doorheen deze hele periode als stockageruimte heeft gediend, leeg te maken. Kwestie om deze ook effectief terug als veranda te kunnen gebruiken! Omdat we na de verbouwing wat minder bergruimte, maar des te meer leefruimte (!), hebben, was het noodzakelijk om met een kritische blik over onze bezittingen te gaan en te kijken wat we houden en wat we weg doen. Laat ons zeggen dat onze missie geslaagd is: van heel wat onnodige “brol” zijn we verlost of het staat klaar om te verkopen. Wat houdt een mens toch allemaal bij?!
Tijdens deze opkuis kwam ik mijn stage-evaluatie van mijn voorlaatste semester orthopedagogie uit 2015 tegen. Benieuwd wat er toen weer over mij te zeggen was, en hoe ik (hopelijk) sindsdien alweer gegroeid ben, sloeg ik het document open en las er onder andere: “het ‘onzekere’ is duidelijk verlaten en heeft plaats gemaakt voor voorzichtig zelfvertrouwen. (…) Zoek verder naar een sterkere aanwezigheid en profilering van jezelf in je team, steunend en verder bouwend op je eigen krachtige kwaliteiten (cfr. de kracht van een doordenker, de kracht van introversie). (…) Staar je misschien niet langer volledig blind op het dwingende van ‘extraverter moeten te zijn’. Een goede ‘doordenker’ vindt wél andere even effectieve wegen …,!”
Ik was even verbouwereerd, want ik herinnerde me deze woorden niet meer. Ook ik wou vroeger ‘extraverter’ zijn – dat wist ik nog wel – maar ik herinner me vooral dat dit was omdat mijn opleiding (vooral op Hogeschool Gent, maar ook wel op VSPW) en mijn diensthoofd zoveel waarde hechtten aan extraversie: de groep motiveren en in actie brengen; luider moeten zijn; … En dat terwijl ik van mezelf altijd heb gevonden dat mijn kracht net rust overbrengen is en een luisterend oor kunnen zijn bij cliënten die het nodig hebben. Vandaar dat ik uiteindelijk voor een carrièreswitch ben gegaan. Ik herinner me vooral dat extraversie werd geprezen en dat introversie niet als een goede eigenschap werd gezien als je voor een leefgroep wilt staan.
Ik schrijf ook vaak dat we als introverte personen vaak te horen krijgen dat we ons moeten veranderen en dat we niet goed genoeg zijn, vooral in een schoolomgeving. En hier staat zwart op wit te lezen dat ik wel degelijk (minstens) een docent (supervisor) had die me de kracht van introversie wou bijbrengen, de kracht van een doordenker te zijn. Misschien was ik op dat moment nog niet klaar voor zijn woorden, en ben ik ze daardoor vergeten. Misschien was ik nog te veel bezig met ‘extraverter te moeten zijn’.
Maar wat ik ook geloof is dat er daar misschien een vonkje is ontstaan in de passie die ik vandaag met mijn cliënten deel. Dat introversie wel degelijk een kracht is die je met trots en zelfvertrouwen mag gebruiken en dat je je dus niet moet veranderen naar een meer extravert iemand. Nee, je mag groeien naar de beste introverte versie van jezelf, want alleen dan toon je voldoende respect aan jezelf. En groeien mag je (liefst) je hele leven lang doen! 😊
Dus dank je, Dirk De Ruyck, voor deze mooie woorden! Voor de zeldzame steun die ik in die periode gekregen heb en voor de duw in de juiste richting. Na al die jaren blijkt dat je mijn leven misschien meer veranderd hebt dan dat ik zelf had durven denken of hopen.
Heb jij ook iemand nodig die jou steun geeft, daar waar deze moeilijk te vinden is? Iemand die je helpt zoeken naar jouw eigen krachten om ze verder te ontwikkelen? Iemand die jou, als het nodig is, een welgemikte duw geeft in de juiste richting? Ik ben er voor jou! Ook op zeer korte termijn kan je reeds bij mij terecht (geen wachtlijsten). Kijk gerust zelf in via mijn online agenda, en boek eenvoudig jouw intake-gesprek via onderstaande knop. Je kan me ook steeds een reply sturen, en dan bekijk ik hoe ik je verder kan helpen.