Dat ik niet zo’n small talk fan ben, weet je mogelijks al. Mijn introverte brein kan hier niet goed mee om. Maar als tijdens zo’n gesprekken de vraag “en wat doe jij van werk?” komt, dan ben ik stiekem wel blij. Ik ben namelijk niet zo goed in reclame maken. Ik wil me niet opdringen aan anderen. Zo’n vraag is voor mij dan ook een uitnodiging om toch bekend te maken dat ik überhaupt besta en een mooie kans om mijn praktijk wat in de kijker te zetten.
“Ik heb mijn eigen praktijk als creatief therapeut,” zeg ik dan. En steevast krijg ik de counter-vraag: “wat is dat juist?” Dat deed me eraan denken dat het hier ook al lang geleden is dat ik uitgelegd heb wat ik juist doe. Mogelijks volg jij mij al een tijd, maar weet je het zelf ook nog niet zo goed. Niet zo handig dus, dat ik je steeds uitnodig voor een sessie waarvan je mogelijks niet eens weet wat het nu precies inhoudt. 🙈
Om het wat te duiden met voorbeelden, mogelijks herken je de volgende situaties:
Je zit in een vergadering op het werk en er wordt iets gezegd waarvan je heel emotioneel wordt, je kan eigenlijk wel huilen. Maar dat is niet zo handig op je werk, dus je probeert je in te houden en wordt kwaad op jezelf. Waarom overkomen die emoties je toch altijd op de meest ongemakkelijke momenten?
Of, je zit gezellig met wat vrienden te praten. Opeens hoor je een liedje die je doet terugdenken aan die ene speciale gebeurtenis. Je wordt stil en kan niet meer genieten van de gezelligheid die je momenten daarvoor nog zo fijn vond. Het maakt je wat gefrustreerd dat het nog zo’n impact op je heeft, want het is al zolang geleden. Je had dit toch al lang achter je moeten laten?
Wat er gebeurt als we deze kwaadheid of frustratie voelen om onszelf, is dat we de emoties of herinnering die opkomen gaan wegsteken, als het ware begraven. Maar dergelijke zaken vragen erom om verwerkt te worden. Meer nog, hoe dieper je ze wil begraven om het niet te moeten doormaken of voelen, hoe meer (en heviger) ze naar de oppervlakte komen op de meest ongepaste momenten. Je kan het wat vergelijken met een vulkaan: hoe voller de magmakamer, hoe zwaarder de uitbarsting.
Creatieve therapie is ideaal om dergelijke diepliggende zaken te verwerken. Door op een creatieve (en intuïtieve) manier aan de slag te gaan met je emoties en herinneringen, krijgen ze een gecontroleerde uitlaatklep (zoals stoom aflaten). Op zo’n moment krijgen ze bestaansrecht en krijg jij de kans om ze echt grondig te verwerken. Hierna gaan ze jou ook minder lastig vallen op momenten dat je ze echt niet kan gebruiken. De interne druk is namelijk zo groot niet meer.
Creatieve therapie is ook zeer doeltreffend bij zaken waarbij je moeite hebt om ze onder woorden te brengen. De meeste coachings of therapieën zijn namelijk zeer verbaal. Maar sommige zaken kan je nu eenmaal niet zomaar verwoorden. Door creatief bezig te zijn, krijgen deze zaken wel een uitlaatklep, zonder ze luidop te moeten benoemen. “Praten helpt”, hoor je vaak. Maar soms zijn er geen woorden voor. Door op deze momenten de zaken op papier over te brengen, vinden ze dezelfde uiting als praten.
Denk je dat creatieve therapie jou zou kunnen helpen om je emoties of herinneringen te kunnen beheersen? Of twijfel je nog een beetje? Aarzel dan zeker niet om een kennismakingsgesprek in te plannen met mij! Ik ben er zeker van dat je tijdens dit eerste gesprek (een eerste kennismaking met je creativiteit) al veel inzichten zal opdoen die je verder kunnen helpen.